Filmy malarz, sztuka, homoseksualizm

Dwie młode Amerykanki, Vicky (Rebecca Hall) i Cristina (Scarlett Johansson) przyjeżdżają na wakacje do Barcelony. Vicky, inteligentna i czuła, ma niedługo wyjść za mąż; otwarta na emocjonalne i seksualne przygody Cristina to jej zupełne przeciwieństwo. Podczas pobytu, obie bohaterki dają się wciągnąć w niekonwencjonalną, romantyczną i seksualną przygodę z Juanem Antonio (Javier Bardem), charyzmatycznym malarzem, uwikłanym w burzliwą i skomplikowaną relację ze swoją byłą żoną, Marią Eleną (Penélope Cruz).

Film oparty na faktach. Opowiada historię Einera Wegenera, duńskiego malarza urodzonego w 1886 roku. Pewnego razu, jego żona Gerda Gottlieb, również malarka, poprosiła go by zajął miejsce modelki, która nie przyszła na sesję, aby ona mogła dokończyć obraz. Od tego dnia damska część garderoby coraz częściej gościła na ciele Einera. Ostatecznie zdecydował się na chirurgiczną korektę płci, którą dokonano w 1930r. I stał się Lili Elbe, uważaną za pierwszą osobę, która przeszła zmianę płci.

Historia zaczyna się w 1964, kiedy malarz Francis Bacon (Derek Jacobi) zaskakuje włamywacza George'a Dyera (Daniel Craig) buszującego w jego londyńskiej pracowni i domu w poszukiwaniu czegoś wartościowego. "Kim mógłbyś być?" - wykrzykuje artysta - "niewiele jest w tobie z włamywacza. Rozbieraj się i chodź do łóżka, a będziesz miał wszystko, czego zapragniesz". W tym momencie na zawsze zmieniło się życie obydwu. Dyer przez siedem lat był stałym modelem Bacona i starał się - finansowo wspierany przez Bacona - wydobyć ze środowiska i kultury klasy robotniczej, dostosować do zamkniętego świata artystów. Dyer został obdarowany drogimi garniturami i pieniędzmi, był zabierany w podróże do Paryża i Nowego Jorku, choć nie tworzyli z Baconem dobranej pary. Najwięcej radości dawała mu zazwyczaj wędrówka z młodymi ludźmi po paryskich barach, ale nie był w stanie stawić czoła nieustającym żartom swego dobroczyńcy. Dowcipny Bacon był w swoim żywiole, kiedy zabawiał się i pił z modelkami pozującymi do fotograficznych aktów, kpiąc ze wszystkiego i wszystkich: "Szampan dla moich prawdziwych przyjaciół, prawdziwe cierpienie dla fałszywych" i przedstawiając swoje niekonwencjonalne towarzystwo: "Witamy w obozie koncentracyjnym". Kiedy Dyer skarżył się na nocne koszmary, Bacon krótko replikował "George, nocne koszmary nie mogą być bardziej przerażające, niż życie".

James Whale (Ian McKellen) jest starym reżyserem filmowym, który przed piętnastu laty opuścił Hollywood. Odtąd Whale żyje z dala od wielkiego świata. Z jego zdrowiem jest coraz gorzej - kolejny wylew sprawił, że James stoi już właściwie nad grobem. Choroba wywołuje falę wspomnień, przeważnie takich, o których Whale starał się zapomnieć. Reżyser nie kryje swoich skłonności homoseksualnych. W swojej posiadłości zatrudnia młodego ogrodnika, byłego żołnierza Claytona Boone'a (Brendan Fraser). Między mężczyznami rodzi się więź.

W centrum akcji znajdują się handlarze dziełami sztuki, Theo van Gogh i jego brat Vincent, uparty malarz. Theo pomaga swemu bratu finansowo, jeszcze bardziej jednak dodawaniem otuchy, głęboko bowiem wierzy w talent Vincenta. Na geniuszu artysty jednak w jego czasach się nie poznano.

Londyn, lata 60. XVII wieku. Ned Kynaston (Billy Crudup) jest najjaśniej błyszczącą gwiazdą scen teatralnych. Kobietom nie wolno występować na scenie, a Ned dzięki swej nieprzeciętnej urodzie i talentowi odnosi spektakularne sukcesy, odtwarzając właśnie role kobiece. Wszelką pomocą służy mu lojalna i pełna podziwu garderobiana Maria (Claire Danes). Ale nagle świat Neda zostaje wywrócony do góry nogami. Król Karol II (Rupert Everett) pod wpływem nowej pięknej kochanki zmienia prawo. Na scenie mogą pojawiać się i aktorzy i aktorki. Uwielbiany i oklaskiwany Ned z dnia na dzień staje się nikim. Ale pomoc nadchodzi z najmniej spodziewanej strony.

Paryż, 1922 rok. Ciężko chory Marcel Proust (Marcello Mazzarella), którego dni są policzone, kończy swe monumentalne dzieło "W poszukiwaniu straconego czasu". Na łożu śmierci przegląda zdjęcia. Pamięta swoje życie. Ale postacie rzeczywiste mieszają się z postaciami z fikcji. A fikcja stopniowo zyskuje pierwszeństwo przed rzeczywistością. Oto odwiedza Gilbertę (Emmanuelle Béart), swoją miłość z dzieciństwa, teraz żonę Saint-Loupa (Pascal Greggory). Marcel słucha wynurzeń Gilberty, ale jednocześnie powracają do niego inne wspomnienia. Z zakamarków pamięci wynurzają się kolejne osoby: baron de Charlus (John Malkovich), księżna Oriane (Edith Scob), pani Verdurin (Marie-France Pisier) i Odette (Catherine Deneuve).

Prace Juliana Lamonta, samotnego artysty malarza, borykającego się z problemem alkoholizmu dają początek nowemu gatunkowi sztuki, zwanemu destrukcjonizmem. Jego twórczość czyni go coraz bardziej sławnym. Tymczasem sława ta staje się również przyczyną niepowodzeń w życiu. Julian traci kontakt z innym malarzem, na przyjaźń którego bardzo liczył, a jego życie osobiste zdaje się wymykać spod kontroli.